Seattle, Washington 2

We ontbijten vandaag in twee groepen en op twee verschillende locaties. Zie de blog van gisteren. In de ontbijtzaal van het Hyatt House is de airco ook uitgevallen, zodat we ontbijten in 30+ graden. We hopen dat de andere groep een beter ontbijt heeft. Na afloop drinken we koffie op de stoep van het hotel, waar het aanmerkelijk koeler is. Het is zo heet in de ontbijtzaal dat we een vrouw het ontbijt zien meenemen naar de garage om het in haar auto met airco op te eten.

Gisteravond heeft de assistent manager van het hotel ons verzekerd dat er vandaag een kamer geregeld zou worden met een werkende airco. Vanochtend blijkt er echter ander personeel bij de receptie te staan dat niks weet van deze afspraak. Er is geen notitie achtergelaten. Ook weet niemand of er kamers vrij zullen komen en welke dat precies zullen zijn. Het enige dat we kunnen doen is 's middags terugkomen wanneer gasten hebben uitgecheckt en hopen dat er dan een kamer vrij is. We trachten onze mening over dit gebrek aan service te verbergen maar of dat gelukt is betwijfelen we.

Als de twee groepen weer bij elkaar zijn rijden we naar Pike's Market, de plek waar de eerste Starbucks gevestigd is. Liever zouden we de stad te voet ontdekken, maar de uitgestrektheid van de Amerikaans stad, het ontbreken van bruikbaar openbaar vervoer en de hitte dwingen je om de auto te pakken.

Terwijl Cindy en Quenten in de rij gaan staan voor Starbucks (wachttijd 1 uur!!!) verkent de rest van de groep alvast de markt. Er zijn allerlei leuke winkeltjes met leuke posters, tweedehands boeken, tasjes, etc. We vermaken ons prima, ondanks dat het overal vol staat met toeristen.

In de middag droppen we Luuk en Thom af bij het hotel en gaan we met een kleinere groep naar een overdekt winkelcentrum aan de rand van Seattle. Voordat we vertrekken regelen we te langen leste een nieuwe kamer voor Henk, Margo, Peter en Quenten voor aankomende nacht. We checken natuurlijk wel even of de airco op deze kamer wel werkt. Dat blijkt het geval te zijn, we kunnen dus met een gerust hart op weg.

Bij het Westfield winkelcentrum eten we ons diner in het grote foodcourt. Voor iedereen wat wils, zelfs voor Luuk en Thom, die we via WhatsApp een keuze laten maken. Hun eten nemen we mee naar het hotel.

's Avonds wacht ons nog een onaangename verrassing. Het alternatieve hotel Hyatt Place, waar Henk, Margo, Peter en Quenten vannacht verbleven, heeft de kosten van die nacht, plus 50 dollar extra in rekening gebracht. Dit was niet de afspraak! In totaal is er 400 dollar extra afgeschreven, bovenop datgene wat betaald is voor de originele twee nachten. Bij navraag geeft de assistent manager van Hyatt House (het eerste hotel) aan dit bedrag te willen "compenseren". Wij denken dat ze "restitueren" bedoelt, want onder compenseren verstaan wij iets heel anders.

Nu het woord compensatie gevallen is gaat Erwin daar graag even over door. Maar daar wil de manager echter niets van weten. Dat de airco niet werkt daar kan het hotel volgens haar niets aan doen. Dat ze ons van het kastje naar de muur hebben gestuurd totdat wij daar zelf een eind aan maakten, daar kan men niets aan doen. Dat ze niets voor ons geregeld hebben maar dat we zelf overal achter aan hebben moeten gaan telt blijkbaar niet. Van compensatie kan geen sprake zijn. Het enige wat Erwin toegezegd krijgt is dat ze het zal overleggen met haar manager. Dit verhaal zal nog een staartje krijgen.

Morgen vertrekken we naar Mount Rainier National Park, een korte rit van 84 mijl / 135 km. Na alle perikelen met het Hyatt House hotel kunnen we niet zeggen dat we rouwig zijn dat we vertrekken. Wat het meest luxe en mooiste (en het duurste) verblijf tijdens onze vakantie had moeten zijn is een verblijf vol ergernis en zorgen geworden.