Seattle, Washington 1

Als we vanochtend geweten hadden wat voor dag het vandaag zou worden dan hadden we in ons bed blijven liggen. Hierover later meer

We verlaten Spokane voor een rit van ongeveer 280 mijl / 450 km naar Seattle over interstate 90 west. Na ongeveer anderhalf uur rijden stoppen we om koffie te drinken bij Sage Cafe en Deli. Daar valt ons op dat de tent vol zit met schaars geklede jongelui die duidelijk bij elkaar horen.

Na de koffie besluiten we om nog even te gaan tanken bij het tankstation verderop. Daar blijkt het superdruk te zijn en staan we in de rij voor de pomp. Er zijn zoveel lui in pickup trucks dat Erwin het tankstation omdoopt tot "redneck gas station".

Als we wat verder rijden over interstate 90 komen we bij het stuwmeer in de Columbia River en begrijpen we waar al die mensen naar op weg waren. Het stuwmeer blijkt een toeristische trekpleister te zijn voor iedereen met een boot of iets anders dat kan drijven.

Weer een uur of wat verder besluiten we te gaan picknicken. We verlaten de snelweg, vinden langs de weg wat schaduw en eten onze broodjes voordat we weer verder rijden naar Seattle.

Als we in Seattle aankomen proberen we naar ons hotel te rijden. Aangezien het hotel in het centrum ligt betekent dat dat we moeten proberen om in een keer goed te rijden omdat we anders in een doolhof van eenrichtingsstraten terecht komen. Helaas rijden we inderdaad verkeerd en kost het een aantal keer gokken en weer verkeerd rijden voor het lukt om te parkeren in de straat van ons hotel. Bij het inchecken blijkt de jaarlijkse parade in Seattle precies op deze dag plaats te vinden. Volgens de receptioniste wordt de straat waar wij geparkeerd hebben om 4u 's middags afgesloten voor alle verkeer. Het is dan 3.59u. We moeten dus als de wiedeweerga de autos van de stoep wegkrijgen en in de parkeergarage om een boete te voorkomen. Gelukkig lukt ons dat nog net. Dit blijkt een voorbode te zijn voor het verdere verloop van de dag.

Bij het verkennen van de kamers blijkt in de kamer van Henk, Margo, Peter en Quenten de airco kapot te zijn. Het is er 34 graden. Het hotel belooft er alles aan te doen om de airco te repareren maar laat alvast weten geen alternatief te hebben omdat alles volgeboekt is. De receptioniste blijft volhouden dat we geduld moeten hebben en dat de kamer na verloop van tijd wel kouder zal worden. Maar als we onze hand bij de airco houden voelen we alleen warme lucht stromen. Dat gaat 'm niet worden.

Op onze verkenning 's middags van de directe omgeving ontdekken we het conventie centrum waarin de mensen zich verzamelen die die avond meelopen in de parade. Het is er superdruk maar we zien er ook allerlei restaurantjes. Wij denken: straks is iedereen weg naar de parade en kunnen wij hier lekker eten. Er zijn zoveel opties, er is hier voor ieder wat wils. Geen gekke gedachte toch?

Als we 's avonds rond half acht terugkomen is de hal inderdaad leeg, maar zijn de meeste restaurants ook dicht. Dat is een flinke tegenvaller! Je zou toch verwachten dat restaurants open zijn rond etenstijd. Hier niet dus. Uiteindelijk halen we maar een paar pizza's bij het enige restaurant wat nog wel open is.

Als we terugkomen bij het hotel is de airco situatie ongewijzigd. Volgens de receptioniste doet iedereen z'n uiterste best en als we nou maar gewoon een half uurtje op de kamer gaan zitten (in 34 graden) dan komt het vast allemaal wel goed. Daar gaan we dus niet mee akkoord.

Uiteindelijk krijgen we de assistent manager te spreken (met de receptioniste waren we al een tijdje klaar). Na wat aandringen regelt zijn een kamer bij een ander filiaal. Vannacht slapen Henk, Margo, Peter en Quenten dus in Hyatt Place, terwijl Erwin, Cindy, Luuk en Thom in Hyatt House slapen. Morgen zien we wel weer verder.

Ook morgen verblijven we nog in Seattle. Dan gaan we de stad verkennen. We hopen dat Seattle ons dan iets beter gezind is.