16/7 - Bryce Canyon
16 juli 2017 - Brice Canyon, Verenigde Staten
Vandaag verlaten we het Red Feather Lodge en rijden we het Grand Canyon park weer uit, het lager gelegen Navajo indianenreservaat in. We zijn vandaag op weg naar Brice Canyon, een rit van zo'n 450 km. Onderweg komen we langs Lake Powell.
Het landschap lijkt hier echt om iedere bocht te veranderen. Van rode rotsformaties het ene moment tot gele prairies het andere. De wijdsheid van het landschap is overweldigend. Vaak zie je niets meer dan de weg voor je en aan beide zijden alleen maar landschap.
Overal langs de snelweg staan indianen souvenirs te verkopen. Ook zie je veel aftandse trailers in het landschap staan. Je voelt mee met de mensen die daarin moeten wonen in de gillende hitte.
Luuk en Thom zijn wat depri, alhoewel ze goed geslapen hebben. We denken dat ze dezelfde verkoudheid hebben opgelopen als Erwin, die er alweer bijna vanaf is. Cindy is ook niet helemaal fris meer qua verkoudheid.
We sluiten overigens niet uit dat Luuk afkickverschijnselen heeft omdat hij al bijna een week niet meer heeft gecomputerd.
Luuk en Thom zijn gistermiddag gaan zwemmen in het zwembad van het motel. Na een tijd kwam Thom zonder Luuk weer terug want Luuk had tijdens het zwemmen een meisje leren kennen, Sidney uit Alaska. Thom was even uit beeld.
Omdat de klok vandaag door de reis een uur vooruit gaat stoppen we om 11 uur al voor een vroege lunch. Inmiddels houden we er rekening mee dat de porties veel groter zijn dan we gewend zijn en dat de kinderen dus niet alles opeten. Erwin fungeert als afvoerputje voor overgebleven eten. Zo spaar je weer wat dollars uit.
Onderweg stoppen we even bij een uitkijkpunt bij Lake Powell. Dit meer is gecreëerd door een stuwdam te bouwen in de Colorado River, de rivier die ook door de Grand Canyon stroomt.
Boodschappen doen we in Kanab voordat we bij Brice Canyon aankomen. Hier ontdekt Quenten bij de supermarkt de mogelijkheid om droogijs te kopen, kooldioxide in vaste vorm. Hiermee koelen we in eerste instantie de koelbox bij, later maakt Quenten een rookmachine door droogijs in warm water te dompelen. Zowel gemak als lol voor 4 dollar.
De laatste 75 mijl naar Brice verandert het landschap weer. Van woestijn en prairie rijden we nu een weide- en heuvellandschap in dat doet denken aan Oostenrijk.
Na een lange rit komen we dan eindelijk in Bryce aan. Het Best Western Ruby Inn blijkt heel erg groot te zijn zodat we een stukje moeten wandelen naar onze kamer. Verder zijn er conferentiezalen, restaurants en een inpandig zwembad in het motel.
We hebben ontdekt dat de kwaliteit van de wifi in het hotel erg belangrijk voor ons is. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de ouders en dan vooral om de Tour te volgen. Erwin heeft de Eurosport Player app op zijn telefoon, maar deze werkt niet in Amerika. Gelukkig heeft wizzkid Quenten een oplossing en een paar tweaks verder kunnen we de Tour kijken. Zo hebben we vandaag Bauke Mollema zien winnen.
Eten doen we in het steakhouse in ons hotel, wat een all-you-can-eat gelegenheid blijkt te zijn. Het eten is heerlijk en het ijsdessert mag je zelf tappen. Thom ontpopt zich als meester soft-ijs tapper.
Morgen gaan we Bryce Canyon verkennen. We blijven hier twee dagen.
Het landschap lijkt hier echt om iedere bocht te veranderen. Van rode rotsformaties het ene moment tot gele prairies het andere. De wijdsheid van het landschap is overweldigend. Vaak zie je niets meer dan de weg voor je en aan beide zijden alleen maar landschap.
Overal langs de snelweg staan indianen souvenirs te verkopen. Ook zie je veel aftandse trailers in het landschap staan. Je voelt mee met de mensen die daarin moeten wonen in de gillende hitte.
Luuk en Thom zijn wat depri, alhoewel ze goed geslapen hebben. We denken dat ze dezelfde verkoudheid hebben opgelopen als Erwin, die er alweer bijna vanaf is. Cindy is ook niet helemaal fris meer qua verkoudheid.
We sluiten overigens niet uit dat Luuk afkickverschijnselen heeft omdat hij al bijna een week niet meer heeft gecomputerd.
Luuk en Thom zijn gistermiddag gaan zwemmen in het zwembad van het motel. Na een tijd kwam Thom zonder Luuk weer terug want Luuk had tijdens het zwemmen een meisje leren kennen, Sidney uit Alaska. Thom was even uit beeld.
Omdat de klok vandaag door de reis een uur vooruit gaat stoppen we om 11 uur al voor een vroege lunch. Inmiddels houden we er rekening mee dat de porties veel groter zijn dan we gewend zijn en dat de kinderen dus niet alles opeten. Erwin fungeert als afvoerputje voor overgebleven eten. Zo spaar je weer wat dollars uit.
Onderweg stoppen we even bij een uitkijkpunt bij Lake Powell. Dit meer is gecreëerd door een stuwdam te bouwen in de Colorado River, de rivier die ook door de Grand Canyon stroomt.
Boodschappen doen we in Kanab voordat we bij Brice Canyon aankomen. Hier ontdekt Quenten bij de supermarkt de mogelijkheid om droogijs te kopen, kooldioxide in vaste vorm. Hiermee koelen we in eerste instantie de koelbox bij, later maakt Quenten een rookmachine door droogijs in warm water te dompelen. Zowel gemak als lol voor 4 dollar.
De laatste 75 mijl naar Brice verandert het landschap weer. Van woestijn en prairie rijden we nu een weide- en heuvellandschap in dat doet denken aan Oostenrijk.
Na een lange rit komen we dan eindelijk in Bryce aan. Het Best Western Ruby Inn blijkt heel erg groot te zijn zodat we een stukje moeten wandelen naar onze kamer. Verder zijn er conferentiezalen, restaurants en een inpandig zwembad in het motel.
We hebben ontdekt dat de kwaliteit van de wifi in het hotel erg belangrijk voor ons is. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de ouders en dan vooral om de Tour te volgen. Erwin heeft de Eurosport Player app op zijn telefoon, maar deze werkt niet in Amerika. Gelukkig heeft wizzkid Quenten een oplossing en een paar tweaks verder kunnen we de Tour kijken. Zo hebben we vandaag Bauke Mollema zien winnen.
Eten doen we in het steakhouse in ons hotel, wat een all-you-can-eat gelegenheid blijkt te zijn. Het eten is heerlijk en het ijsdessert mag je zelf tappen. Thom ontpopt zich als meester soft-ijs tapper.
Morgen gaan we Bryce Canyon verkennen. We blijven hier twee dagen.
