Seaside, Oregon 1

Vandaag rijden we naar Seaside, ongeveer 80 mijl / 129 km naar het noordwesten. Zoals de naam al doet vermoeden betreft het hier een kustplaatsje. Voordat we vertrekken ontbijten we in Washington Park aan een picknicktafel in de schaduw. 

De auto van Henk, Margo en Peter geeft aan dat één van de banden een te lage bandenspanning heeft. Henk wil dus even naar een tankstation om de bandjes weer op spanning te brengen. Dit brengt Erwin op het idee om eens onder de motorkap van zijn auto te checken hoe het staat met de vloeistoffen. Het blijkt dat de koelvloeistof ver beneden minimum staat. Dit wordt dus ook aangevuld en in de gaten gehouden tijdens de verdere reis.

Tijdens de rit naar Seaside zien we voor de eerste keer politie snelheidscontroles uitvoeren. Ze doen dat wel een beetje gemeen, want ze staan te controleren ná een lange afdaling. Zo hebben ze de meeste kans op overtreders want het is lastig om de maximumsnelheid aan te houden als je kilometers lang 5% tot 10% afdaalt. Er worden inderdaad een paar hardrijders naar de kant gehaald. 

Bij aankomst gaan we Seaside verkennen. We lopen de parkeerplaats van het hotel af en zoeken het strand op. Als Nederlander verwacht je dat dan op de boulevard terecht te komen, met restaurantjes, terrasjes en vertier. Hier in Amerika dus niet. Er loopt een voetpad langs het strand maar dat is het dan ook. Er zijn zeker wel restaurantjes en winkeltjes, maar dan een paar straten naar achteren.

Het is rond het middaguur en omdat we laat hebben ontbeten willen we niet lunchen maar liever een bakkie koffie drinken met misschien iets lekkers erbij. Liefst op een terrasje. Dat kun je hier vergeten. Koffie kun je wel krijgen maar het hoort hier duidelijk bij het ontbijt. Een koffiebar sluit dus om twee uur 's middags en heeft zeker geen terras. Je krijgt je koffie in een papieren beker en graag op straat opdrinken. Uiteindelijk komen we terecht in een diner, waar we direct een menu in handen gedrukt krijgen. 

Na de lunch lopen we nog even door de straatjes met souvenirwinkeltjes, komen we erachter dat we om de hoek van het hotel zitten, checken we in en taaien we af naar onze kamer.

's Avonds dineren we bij één van de vele van visrestaurants die Seaside rijk is. Omdat het druk is moeten we ons inschrijven op de wachtlijst, de wachttijd is ongeveer 45 minuten. We zijn er inmiddels aan gewend, het schrikt ons niet meer af om even te moeten wachten. Ook hier komt men overal personeel tekort. Bij het hotel staat zelfs een bord waarop de bezoekers wordt opgeroepen een beetje geduld te hebben met de medewerkers die nog wel komen opdagen.

Oma Margo wordt door Quenten, Luuk en Thom "heropgevoed" tijdens de vakantie. Hadden ze haar eerst al zo ver dat ze haar middelvinger opstak naar Henk, vanavond heeft ze geleerd om het papieren omhulsel van een rietje weg te blazen. Alleen jammer dat ze dat doet in een "duur" restaurant, in plaats van in een fastfood tent.

Morgen verblijven we nog in Seaside, maar we bezoeken Canon Beach, een nabijgelegen badplaats.